Herfstvakantie Fétigny
Klik op een foto als je ze apart wil zien (bijvoorbeeld om te printen).
Klik hier om de foto's allemaal in klein formaat te zien.
Vrijdag 28 oktober zijn we om half zeven 's avonds vertrokken. Het was zeer mooi weer, zoals het al een ganse tijd was. De vakbondsbetoging 's middags was een succes geweest, meer dan 100.000 mensen. Op de baan was het niet druk, behoudens in het begin, op de ring rond Brussel. Als het donker was stond Mars te blinken in het oosten. En nog later zag ik hoe Orion - de berenhoeder - in het oosten op zijn zij lag : het begin van de winter.
In Fétigny was het niet koud, ook binnen waren de temperaturen in orde. We kwamen toe rond kwart voor één. Snel hebben we de bedden gemaakt en de slaap was welkom. 's Morgens was het stralende zon ! Wat een prachtige herfstlandschappen. De kachel heb ik aangestoken voor het plezier en om de kilte te breken. (Maar waar is mijn bijl gebleven ? Nergens te vinden ; pootjes gekregen ?) Om één uur zou Nicolas naar ons komen, maar omdat hij er om kwart over één nog niet was zijn wij zelf naar hem gegaan. Hij was aan het slapen ; hij was gisterennacht ook rond één uur thuisgekomen van Duitsland, en hij had ondertussen al boodschappen gedaan.
Hij toonde ons zijn laatste schilderijen, een ganse reeks. Een groot deel was ingekaderd voor de komende tentoonstellingen. Heel mooi. Hij vertelde ons dat er om vijf uur een vernissage zou zijn in Meix Roblin bij Gouloux. Ja, daar wilden we ook wel naartoe om te zien wat het was. We spraken af dat we om half vijf bij ons zouden vertrekken. In de tussentijd is Annemie boodschappen gaan doen in Saulieu (lekkere kaas van bij Fouchale) ; ik heb het gras afgereden op het erf. Dat geeft direct een mooie indruk.
Françoise Russo-Marie en Jean-Pierre Marie hebben enkele jaren geleden in Meix Roblin, een gehucht van Gouloux, een oude boerderij gekocht. Samen met de vereniging "Art contemporain au Meix Roblin" - die huurder is van een deel van het gebouw - willen de eigenaars er een plek van maken die openstaat voor eigentijdse kunst in al haar vormen : schilderkunst, beeldhouwkunst, muziek, fotografie... Een gedetailleerd overzicht van de aktiviteiten staat op de website www.acomer.org, en er is ook een mooie folder van 29 bladzijden in pdf (2,06 MB).
Wij maakten er kennis met de Duitse schilder Max Weinberg, en de Russisch- Israëlische schilder Costa Bernstein. Vooral het werk van deze laatste beviel ons erg. We ontmoetten er ook enkele oude bekenden (Claude Correia met familie, en zijn associé Cyril Brulé die trouwens zijn diploma behaalde met een project van deze boerderij), en konden met enkele nieuwe mensen kennismaken. Bij een hapje en een drankje, buiten, want het was mooi weer tot de zon weggezonken was. Venus kwam in de plaats. Nicolas kon eindelijk ook met Mevr. Russo een afspraak maken voor maandag om elf uur.
Nicolas is 's avonds nog bij ons komen eten ; Annemie had een lekkere schotel van aardappelen met kaas.
Zondagmorgen zijn we brood gaan halen in Saulieu. In het terugrijden zijn we gestopt bij Fabienne : haar auto stond op de inrit. Het was een blij weerzien. Ze stelt het goed in Nîmes, heeft een nieuwe hond (Apache, een Rotweiler als ik me goed herinner), want Prune is gestorven deze zomer. Angélique was er ook, het was de laatste dag van een weekje vakantie in de Morvan, de eerste keer sedert hun vertrek uit Fétigny in de zomer. 's Avonds gingen ze terug naar NÎmes en Lyon. Angélique had een kamp van drie weken meegemaakt met haar regiment Alpijnse jagers ; het was haar niet meegevallen dat er zoveel oorlog en schieten bij was. Zou de 'genie' niet beter zijn voor haar, was ze nu aan het denken ? We moesten blijven eten maar dat was geen corvee natuurlijk.
Later in de namiddag zijn we naar Lulu en Jacqueline gegaan, het was weeral veel te lang geleden dat we ze nog gezien hadden. Lulu hebben we uiteindelijk niet gezien, die was bezig met de koeien, denken we. Jacqueline had haar nieuwe orthopedische schoenen aan : als ze stapt gaat het veel beter, ze mankt niet meer. Het probleem is dat ze veel meer zou moeten stappen, maar ze doet het niet... Rond zes uur kwamen Michèle en Jean ook bij Jacqueline een glaasje drinken. Zij zijn later op de avond bij ons nog komen eten. Het was een gezellige avond met opnieuw lekker eten.
Maandag wilde ik al om half elf bij Nicolas zijn om zijn schilderijen klaar te zetten voor expositie. Gelukkig was het nog steeds prachtig weer. Hoewel, enkele wolken kwamen aandrijven, en er was veel wind. Alles konden we buiten opstellen, met een drankje en een hapje, Nicolas was klaar voor het bezoek. Met anderhalf uur vertraging zijn dan uiteindelijk Françoise en Jean-Pierre toegekomen. Ze hadden onderweg nog de weg moeten vragen, uiteraard, anders vind je het huis van Nicolas niet. Toevallig waren Sien en (vooral) Saar op stap om Halloween te gaan zingen ; ze zijn bij Jean en Michèle, Prioville, André en Hélène, en Claire en William boven in Fétigny gaan zingen (en bedelen). En Sien mocht dus de weg wijzen. We denken wel dat de werken goed genoeg bevonden werden. Volgend jaar misschien een tentoonstelling in Meix Roblin, ze gingen nog contact opnemen.
De volgende tentoonstelling van Nicolas is in het atelier van Claude Correia in Saulieu, met een vernissage op dinsdag 22 november. Daar kijkt hij ook al naar uit.
Net op tijd terug thuis, want George Prioville was daar om het gras achteraan af te maaien met zijn tractor. We hebben hem gevraagd of hij het in het voorjaar wilde kort houden, om op die manier minder werk te hebben in de zomer (nietwaar Gaby ?). Bij hem ging het erg snel, hij is er drie keer overgegaan met een heel mooi resultaat. Maar het terug wegrijden ging niet. Jean en ik hebben moeten duwen om het tractortje boven te krijgen. Hoe moeten we dat doen in de lente volgend jaar ?
's Avonds is het beginnen regenen. We hebben geluk gehad met de tentoonstelling deze morgen.
Dinsdag is onze vertrekdag. We beginnen 's morgens al een beetje in te pakken. 's Middags komt Nicolas bij ons mee spagetti eten. We maken plannen voor kerstvakantie, maar het lukt niet omdat we geen van beiden weten wat we zelf gaan doen.
's Namiddags doen we een uitstap naar de Lac des Settons. Jean en Michèle hadden ons gezegd dat het water erg gezakt was en dat je te voet naar het kleine eiland kon stappen. Sien wees de weg op de stafkaart en zo konden we tot vlakbij rijden. Weer iets nieuw dat we ontdekt hebben. We maakten een wandeling omheen het eilandje.
En dan terug naar huis. Het laatste inladen en vertrekken, het was vijf uur. Prachtige open hemel, en na een tijdje zoeken vonden we Venus in het westen. En als het donkerder werd stond Mars in het oosten. In de auto had Saar nog last van urticaire, met bijwijlen heel veel jeuk. We hebben dus een beetje sneller gereden om vlug thuis te kunnen zijn. Om elf uur waren we er.
Laatst aan geprutst op
Wij krijgen graag uw post op dit adres.