Zomer 2005 in Fétigny - deel 4
Het nieuws van de laatste dagen vind je onderaan.
Deel EEN kan je vinden achter deze klik.
Deel TWEE kan je vinden achter deze klik.
Deel DRIE kan je vinden achter deze klik.
Klik op de foto voor een vergroting.
Klik hier om de foto's allemaal onder elkaar in groot formaat te zien.
Een diashow met alle foto's in groot formaat vind je hier.
Dinsdag 16 augustus.- Een stralend blauwe hemel vol zon kregen we opgediend als we wakker werden. In de schaduw kon de wind een beetje koud aanvoelen, maar het was in ieder geval mooi weer.
Om tien uur ben ik naar Nicolas geweest om voor hem een telefoontje te doen naar een wijndomein in het kader van zijn schilderproject. Ik heb daarna ook van zijn ADSL-verbinding gebruik gemaakt om de website terug bij te werken. Dan vlug naar de bank om geld af te halen. Het is een heel gedoe als je meer dan 750 euro wil afhalen omdat de man achter het loket ook geen baar geld heeft. Maar het is gelukt, zonder geweld.
Na de middag zijn we naar Semur-en-Auxois gegaan. We hebben de kerk nog eens bezocht, en dan even blijven staan bij de ateliers van enkele lokale schilders. Om vier uur was de geur van lekkere pannenkoeken te sterk om te weerstaan. Annemie en Sien zijn daarna nog cadeautjes gaan kopen. Met Saar ben ik gaan wandelen in de benedenstad, aan het water. Zeer mooi, en het is fijn om te zien hoeveel inspanningen Semur doet om het patrimonium op te knappen. Het is een stad die elk jaar mooier wordt.
We hebben ook even gebeld met Stijn in België. Hij zei dat het weer er niet goed was en hoopte dat de zon hier in Frankrijk nog een tijdje zou aanhouden. Voorlopig is dat dus wel zo.
We reden terug naar huis langs het meer van Pont (le Lac de Pont). Tot onze verrassing was het nu terug vol water. Het meer heeft jaren leeg gestaan, en dat geeft een zeer triestige aanblik. Nu was er weer volk op het strand, er waren bootjes, zoals het hoort. We hadden ook gemerkt dat de baan van de Semur naar Pont hernieuwd was, met een aparte auto-brede asfaltstrook voor de fietsverkeer in de twee richtingen en een apart voetpad. In Pont is er trouwens ook een grote camping, en het is inderdaad een goed idee om het toeristisch verkeer tussen Pont en Semur zo aangenaam mogelijk te maken.
Verder langs Flée (kasteel in restauratie !) en Roilly (volop bebloemd !) en Précy terug naar huis.
We waren net op tijd thuis voor het avondeten bij Jean en Michèle om zeven uur. Als voorgerecht een hartige cake met tomatensaus, dan een ratatouille, en als dessert een zelfgemaakte abrikozentaart. Allemaal heel lekker. We hebben over vanalles gepraat, onder andere dat tijdens de tweede wereldoorlog hier in de Fétigny bijna negentig kinderen naar school gingen, een deel in het schooltje op het pleintje, en ander deel wat hoger in het dorp. Jean heeft de rest van de lagere school in Saulieu afgemaakt, tot dertien jaar. Elke dag te voet naar Saulieu en terug, soms met de fiets, winter en zomer. En daarna altijd gewerkt in de bossen, veel met zijn oudere broer Lulu. Ze bleven soms dagen na elkaar in de bossen zonder naar huis te komen. Jean deed dat veel liever dan op het land te werken.
Terwijl we aten konden we buiten het landschap bewonderen. De zon gaf een rode gloed, zodat we hoopten dat het morgen mooi weer zou zijn.
Woensdag 17 augustus.- Ik ging 's morgens brood kopen in Saulieu. Het beloofde een zeer mooie dag te worden. Blauwe lucht, weinig wind, zon overal.
Omdat het onze laatste dagen zijn hebben we overal al een beetje opgeruimd. In de stal heb ik eindelijk het vensterstje afgewerkt. Er was al een plexiglas ingezet, maar het opengaand gedeelte moest nog vastgevezen worden op het vaste deel, via de scharnieren. Dat lukte zonder veel problemen. Ik heb er dan ook nog een handvatje opgevezen omdat je anders twee handen nodig hebt om het raam open te doen.
Gisteren moest ik nog een deel vier bijmaken voor de website. De vorig jaren ging ons ganse verhaal op drie pagina's. Nu ben ik minder zuinig geweest met de foto's en zijn de drie voorziene pagina's onvoldoende.
Annemie is in de namiddag boodschappen gedaan met Saar voor de BBQ vanavond. Sien en Saar maakten de appeltaart als dessert. Het bleef zeer mooi weer, want onder de hangar werd het meer dan 21 graden. Dat was weer lang geleden. Ik hoorde daarnet dat het in België ook prachtig weer is, des te beter.
Rond de middag is André Gaumont even langsgekomen met een vraag. De kerk Saint-Hilaire van Alligny heeft glasramen die gemaakt zijn door de Vlaming Armand Blondeel. Dat gebeurde tijdens het pastoorschap van de Belgische priester André Van Den Meerschaut, van 1957 tot 1980. Dat was een heel aktieve pastoor en iemand die hier door iedereen sterk gewaardeerd werd. De pastoor heeft een ganse restauratie van de kerk georganiseerd, onder meer met nieuwe glasramen, gemaakt door die Vlaamse glasraamkunstenaar. De vraag van André, en van de vereniging 'Patrimoine Alligny', is om meer gegevevens te bekomen over deze kunstenaar Armand Blondeel en zo mogelijk zijn coordinaten te vinden zodat er met hem contact kan opgenomen worden door de vereniging. Ik ga me daar thuis mee bezig houden, maar als een lezer van deze tekst me hierbij kunnen helpen : graag ! Mijn e-mail adres staat onderaan.
Om vier uur waren we uitgenodigd bij Hélène Gaumont voor koffie en taart. Ze had ons liever voor een echte apéritif op een avond uitgenodigd, maar we hadden niets meer vrij. Typisch, in de laatste week zit onze agenda elke keer overvol. Om vijf uur gingen we met haar de koeien halen. Zij rijdt met de fiets naar de koeien (naar beneden, dus niet trappen en zeer snel), en komt dan te voet terug. De koeien stappen toch traag. Eén van de twee koeien had een kalfje, de andere koe moest gemelkt worden. Sien en Saar mochten ook terug nog eens proberen. Het is niet zo gemakkelijk, je moet sterke handen hebben.
Als we terug thuis kwamen heb ik de BBQ aangestoken omdat die toch veel tijd nodig heeft om op temperatuur te komen. Ik deed het met de bunzenbrander, een vlam op verschillende plaatsen. Het gevolg was dat drie kwartier later het vuur perfect was, véél te vroeg. Ik heb er dan de rest van het houtskool opgegooid, maar dat heeft niet veel vertraagd. Uiteindelijk hebben we langer aan de champagne gezeten voor het aperitief en hout op het vuur gelegd. Dan was drie kwartier later het vuur terug perfect.
Het was de 41ste verjaardag van Fabienne vandaag. We hadden ook Michèle uitgenodigd omdat Jean voor enkele dagen gaan werken is. En Nicolas, om nog een laatste keer samen te kunnen eten. Duits en Frans dooreen, het is niet gemakkelijk omdat onze bezoekers ofwel geen Frans verstaan ofwel geen Duits. Veel vertalen dus, en zorgen dat iedereen evenveel aan bod komt.
Als versiering van de hangar had ik de vier schilderijen aan een draad gehangen. Ik had behoefte om ze zelf nog eens voluit te kunnen zien, maar ze mochten ook getoond worden. Met Nicolas heb ik ze in de loop van de avond nog dikwijls bekeken en besproken.
Fabienne kreeg allerlei cadeautjes, o.a. van Angélique een microgolf oven. Zelf was ze er niet, ze moest werken in Lyon, maar ze heeft in de loop van de avond gebeld. Van ons kreeg Fabienne en schilderijtje van een schilder uit Semur. Het was een afbeelding van een koe, geschilderd met 'bouze' of koeiestront en myrtillen. Heel leuk gevonden en ook verrassend mooi.
Donderdag 18 augustus.- Het zou kunnen dat ik in herhaling val, maar het was opnieuw mooi weer. Om elf uur hadden we al een nieuwe afspraak : aperitief bij Claude en Michèle Geslin. We staan nooit vroeg op, zodus werd ons ontbijt tot het minimum gereduceerd. Er waren nog verschillende andere buren aanwezig, ook mensen die we nog niet dikwijls gezien hebben. We kregen een eindeloze reeks lekkere hapjes geserveerd. Zalm, paté, pizza, mozerella, tomaatjes, kaas, en nog meer van die heerlijke knabbeltjes. Overgoten met een Crémant, al dan niet met Cassis.
De kinderen waren niet weg te slagen van de drie jonge poesjes die er waren. Néén, we nemen er geen !
Het was al bijna drie uur in de namiddag als we terug naar huis gingen. Er was nog een klusje te klaren : onderaan de deur vanachter in de toekomstige badkamer moest er nog een sluitplank komen. Het lukte me beter en sneller dan verwacht. Er lagen ook nog drie bomen die ik moest doorzagen in kleinere stukken om ze te kunnen wegleggen in de bergruimte. Dat was tegelijk ook een reden om de kettingzaag nog eens te kuisen en aan te spannen.
Dan werd het ook meer dan tijd om het vertrek van morgen voor te bereiden. Op alle plaatsen gaan zoeken wat er terug mee naar huis moet. En er zijn veel plaatsen om te bekijken. De tenten die nog in de tuin stonden en waarin onze kinderen hebben geslapen hebben we ook afgebroken.
Het was mooi weer en de kinderen wilden nog een laatste keer gaan zwemmen. Annemie is ze gaan brengen en is ondertussen nog groepsfoto's gaan rondbrengen bij de mensen van Fétigny.
Zoals afgesproken kwamen rond acht uur de eerste jongeren toe die een week na ons nog in La Ferme du Bonheur op vakantie komen met Stijn. Nico en Anneleen, en Geert en Karlien namen van ons de fakkel over. Ze stelden hun tenten op in de tuin, snel, want het wordt al vlug donker in vergelijking met het begin van de vakantie.
Na het eten konden we zonder kou te lijden op het terras nog een koffie drinken met een cognacje. Zalig zomerweertje. Het zou nog kunnen onweren deze nacht, maar we gokten dat het niet ging regenen. Wat ook klopte. Rond middernacht gingen we slapen.
Vrijdag 19 augustus.- Oeps, het is onze laatste dag vakantie in Fétigny. Om half negen zijn we al bezig met het pakken van de valiezen. Geen zon te bespeuren, het wil blijkbaar gaan regenen. Toch niet, tegen de middag aan schijnt de zon zelfs.
Het is een heel gedoe om tussen het inpakken door nog een deftig ontbijt te organiseren. Nico gaat met Saar het brood halen in Saulieu. En dan nemen we de tijd om met zijn allen binnen rustig te eten. De afwas laten we aan de jeugd. Wij pakken verder in. Zo snel gaat dat niet allemaal, uiteindelijk zijn we pas echt weg om kwart over twaalf.
In Châtillon-sur-Seine krijgen we honger. We besluiten om een boterhammetje te eten in het dorpje Chaumont-le-Bois. We weten al enkele jaren dat Willem Vermandere daar op vakantie gaat en de steen haalt om te beeldhouwen. Gaby en Els zijn ook in het terugkeren daar gestopt en hebben op het kerkhof het graf van La Belle Roselle bezocht, de dame waarover Vermandere een liedje heeft gemaakt. Misschien kunnen wij er ook iets tegenkomen van Vermandere.
Ja, bij het binnenrijden van het dorpje zien we een affiche waarop een optreden van hem wordt aangekondigd voor 31 juli, om 17 uur in de kerk.
Op het pleintje aan de kerk eten we wat. Het is een ingeslapen dorpje. Als we willen vertrekken worden we aangesproken door Sylvain Bouhélier. Hij woont aan het pleintje en is wijnbouwer. Het gesprek komt vanzelf op Willem Vermandere. Hij organiseert (mee) het tweejaarlijkse optreden op het einde van de maand juli zoals nu enkele weken geleden. Als we onze naam opgeven worden we volgende keer persoonlijk uitgenodigd. Leuk, dat doen we. Sylvain heeft al een gans schriftje met namen en adressen van Belgen. Hij kent de Vlamingen en gaat zelf ook in Vlaanderen naar optredens van Willem.
Wij zijn ook geïnteresseerd in zijn wijn. Hij heeft Crémant, de spécialiteit van de streek (net onder de Champagne en net zoals Champagne maar met een andere naam). Hier willen we zeker eens een aantal flessen kopen.
Stijn vertrekt vandaag na het werk naar Fétigny. We zullen hem dus ergens onderweg kruisen. We besluiten daarom te bellen om af te spreken ergens te stoppen zodat we mekaar toch nog even kunnen zien. Dat lukt aan het rondpunt in Rocroi. We hopen dat hij nog een fijne week vakantie zal hebben, met het goede weer waar hij naar uitkijkt. In de buurt van Reims regende het immers heel hard.
Naar goede gewoonte stoppen we in Charleroi om een pak friet te kopen. De frietjes waren héél goed.
We stoppen aan het station van Vilvoorde want we hebben met Leen afgesproken ze daar op te pikken. Het is lang geleden dat we ze zagen. En even voorbij negen uur zijn we THUIS !!! Het was een zéér goede vakantie, er is zoveel leuks gebeurd. Gelukkig hebben we tekst en foto's. Nu kunnen we nagenieten. Groetjes aan iedereen. Tot volgend jaar. Het is GEDAAN.
Laatst aan geprutst op
Wij krijgen graag uw post op dit adres.