Meeuws Website - Zomervakantie in Fétigny

Zomervakantie in Fétigny - deel 2

donderdag 10 juli
Zoals te verwachten was schijnt de zon al volop van 's morgens vroeg. We installeren ons voor het ontbijt op het terras achteraan en genieten van de ochtendwarmte. Geen wolkje aan de hemel, dat belooft.
Terwijl Annemie met Sien naar Saulieu gaat ruim ik de keuken op. Er staat en berg afwas, en de vloer mag nog eens geborsteld worden.
Na de middag installeer ik me met een boek in de schaduw in een goede zetel. Dat vind ik plezanter dan boodschappen doen.
Om half vijf hangen we de kar aan de auto en gaan Stijn en ik in Autun de grote grasmaaier / bosmaaier halen. Tijdens de rit terug slaat het weer helemaal om en regent het met emmers tegelijk, de straten staan blank. Gelukkig is het maar een onweer, en thuis schijnt de zon terug. Ik kan de grasmaaier dus bij zonnig weer gebruiken - ook al is het gras nat. Het resultaat is niet perfect, er blijft te veel gras liggen. En nu ? We weten het niet meer.
Het avondeten is zomers : meloen met hesp en daarna gevulde courgettes of paprika's, recept van Kristin.

Klik op de foto voor een vergroting.
Klik hier om de foto's allemaal onder elkaar in groot formaat te zien.
Een diashow met alle foto's in groot formaat vind je hier.

vrijdag 11 juli
Het regent hard als we wakker worden. Maar wat later komt de zon zich toch tonen en kunnen we buiten eten in het zonnetje op het terras. Om half elf pakken we de grote gehuurde grasmaaier terug in en brengen Stijn en ik het ding terug naar Autun.
's Namiddags stellen we de wasmachine op, niet zoals gewoonlijk op het erf aan de kraan. We proberen om het toestel in de toiletruimte te zetten, daar is ook wateraanvoer. En voor de afvoer vinden we de oplossing door het in de jachtbak van de WC te laten stromen. Het werkt prima, Annemie kan heel de namiddag kleren wassen.
De kinderen halen het spel 'Machiavelli' boven, en ik doe mee. Het is een fijn spel, met veel mogelijke wendingen, voldoende mogelijkheden om tactisch te spelen en toch is een portie geluk noodzakelijk.
Ik bekijk met Stijn terug onze grasmaaier en hij legt uit hoe hij de luchtfilter heeft gekuist. We demonteren ook het mes om het te slijpen. Allemaal nuttige weetjes !
Een beetje na het avondeten vertrekken Stijn en Kristin en Elise terug naar huis, naar Sterrebeek. We hebben hier samen een zeer aangename tijd gehad.
Wij lopen daarna nog even langs bij Nicolas. Hij toont ons alle planken die hij gekocht heeft om een opslagplaats voor zijn brandhout te maken. Hij toont ons ook een plan voor een mogelijke verbouwing van ons eerste huis. Allemaal plezante dingen om over te spreken.
Sien en Saar proberen ondertussen een mooie uitnodiging te maken voor de aperitief die we organiseren op zondag 27 juli om 18 uur voor de vrienden en de inwoners van Fétigny. Het is nu al de tiende keer, dus mag het iets specialer zijn. Annemie heeft in de namiddag trouwens een koppel muzikanten gecontacteerd om te komen spelen : accordeon en doedelzak. Spannend !

zondag 13 juli
Vanaf hier neemt Xavier de pen over - met mijn dank !
Het is alweer juli, hetgeen betekent dat de familie Suykens-Meeuws opnieuw richting “La Ferme du Bonheur” trekt. Ik moet toegeven dat de rust en eenvoud van Fétigny een welkome afwisseling is, waar we al een tijdje naar hebben uitgekeken.
De reis verloopt zonder problemen; het is immers zondag, en de drukte van de grote trek naar het zuiden werd aldus mooi ontweken. Rond de middag zoeken we ons een leuk plekje uit om te picknicken. De keuze valt op Novion-Porcien, en vooral Noa is blij dat ze haar beentjes kan strekken.
Een dikke vier uur later komen we dan eindelijk toe, en Annemie verwelkomt ons met een heerlijk avondmaal. “Recht uit de diepvrieszak van den Aldi”, beweert ze. Het beste bewijs, denk ik bij mezelf, dat elke maaltijd kan omgetoverd worden tot een waar feestmaal, als het maar gekruid is met enkele essentiële ingrediënten : de juiste omgeving en het juiste gezelschap. Ook de uitstekende wijn wordt gesmaakt.
Na het eten wandel ik samen met Vik, die de volgende morgen alweer richting België trekt, nog even rond het huis. Hij laat me de bomen zien die een dringende beurt van de kettingzaag nodig hebben. “Als je niet weet wat doen deze week…”, knipoogt hij. Achteraf bedenk ik dat het niet erg netjes zou zijn om de gastheer zijn vakantiebezigheid te ontnemen ;-), en neem me in plaats daarvan voor om me te storten op het schriftelijk en fotografisch verslag van de dag.

maandag 14 juli
Le quatorze juillet, de Franse nationale feestdag.
Na een heerlijke nachtrust zit ik -vermits Vik al op de trein richting Brussel zit- als enig mannelijk lid van het gezelschap, met 5 vrouwen aan de ontbijttafel. Er zijn er die het met minder moeten doen.
Er heerst ook een gezonde spanning in La Ferme du Bonheur : vanavond komen de scouts van Sien overnachten, en alles moet in orde zijn. Toch vinden we ’s morgens even de tijd om samen wat te springen op de trampoline, waar Noa uit haar dak gaat van plezier.
In de namiddag brengen we een bezoekje aan de Lac de Chamboux. Sien durft als enige het water in. Noa vindt het geweldig om alleen op stap te gaan, maar gelukkig hebben we allemaal ogen op onze rug.
Inmiddels weten we ook al dat de scouts wat later zullen zijn, dus steken we tegen 19u00 het vuur al aan van de barbecue. Er staan kippenboutjes, worstjes en hamburgers op het menu, gegarneerd met de nodige groentjes. Heerlijk.
Eindelijk komen de scouts dan toch aan. Bij de eerste kennismaking bespreken Leen en Sien meteen wie de knapste scout is. Ik observeer en begin ik aan mijn tweede sessie achter het vuur.
Na het avondeten gaat iedereen nog even naar het vuurwerk in Alligny, terwijl ik thuisblijf bij Noa. Dat geknal is sowieso niks voor mij.

dinsdag 15 juli
Na een stevig ontbijt staan de scouts -met Sien erbij- al vroeg klaar om te vertrekken, richting Ardeche.
Afscheid nemen, zelfs als is het maar voor twee weken, valt altijd een beetje zwaar. En dan is er maar één remedie: shoppen! Dus gaan we naar de Auchan van Avallon. Annemie koopt er een nieuwe radio met mp3-functie, en wij kopen er een nieuwe babyfoon (de onze thuis vergeten). We gaan er ook middageten in de Franse equivalent van onze Lunch Garden… niet voor herhaling vatbaar, zo blijkt achteraf. Aangezien er ook voorraad moet worden ingeslagen voor de volgende dagen, houden we ook halt in de nieuwe Aldi van Saulieu.
In de namiddag wordt er nog wat trampoline gesprongen, wat gelezen of wat gerust. Ideale bezigheden op een vakantie dus. Voor het avondeten bakken we de restjes van de barbecue op.
Saar en ik sluiten de avond af met de film “Pay it forward”. Een aanrader.

woensdag 16 juli
Bij het ontbijt staat een bezoeker aan de deur : het is “vriend van het huis” en kunstenaar Nicolas, die bij de bakker is gestopt en croissants heeft meegebracht. Het is voor mij de eerste kennismaking, maar het klikt wel. In het Engels of “Jean-Marie Pfaff-Duits”, het maakt niet uit. We verstaan elkaar.
Het doet Leen en mezelf enorm deugd om Noa zo te zien opleven hier in Fétigny. In tegenstelling tot bij ons in Mechelen, heeft ze hier wél enorm veel bewegingsruimte. Ze crosst hier rond op het erf dat het een lieve lust is, en is dan ook doodop aan het eind van de dag. Maar ze is gelukkig, en wij dus ook.
Annemie moet nog enkele zaken regelen voor de jaarlijkse apéritif, en aangezien het mooi weer is, besluiten Leen, Saar, Noa en ik om in de namiddag naar de Lac des Settons te gaan. We huren er een waterfiets (met glijbaan), en nemen een duik in het meer. Ook Noa doet een poging, maar is niet te happig op de ietwat frisse temperatuur van het water. Toch eten we nadien nog een ijsje aan de oever van het meer. Ook ’s avonds komt Nicolas eten, en we vertellen hem over die andere bezoeker die vandaag over de vloer kwam : een vos! Het beestje liet zich gewillig fotograferen.
Terwijl Annemie en Nicolas discussiëren over de vloer- en plafondopbouw van de verbouwing, beginnen Saar en ik aan een nieuwe film : “French Kiss”, met Meg Ryan. Niet slecht, maar toch minder dan de film van gisteren.

donderdag 17 juli
Na het ontbijt gaat het richting Saulieu. Leen en ik willen immers voor ons vertrek overmorgen, nog wat honing en kazen van de streek kopen.
Terwijl Annemie even binnenspringt bij de architect, duiken Saar en Leen meteen een kledingzaak binnen. Noa en ik ondergaan.
In de kaaswinkel haal ik nog eens mijn beste Frans boven. De vriendelijke dame achter de toog begrijpt me gelukkig goed genoeg opdat de Epoisse lekker rijp zal zijn dit weekend. Mjam.
Aansluitend springen we nog binnen in de Atac en de Aldi, voor het eten van de dag.
Tijdens het namiddagdutje van Noa, storten Saar en Leen zich op de renovatie van het kinderbedje uit de stal. Het is wel maar van korte duur, wegens te weinig schuurpapier.
Annemie, Noa en ik besluiten dan maar om er te gaan vragen bij Nicolas, maar die blijkt niet thuis te zijn. Annemie keert terug naar huis, terwijl Noa en ik verder wandelen in Haut-Fétigny. We bekijken er het symbool van de Fétigniens -de rode mier-, en maken nog wat mooie foto’s voor het archief.
Na het avondeten springen we dan toch nog even binnen bij Nicolas binnen. Hij wou ons per se zijn nieuwe atelier tonen. We discussiëren over kunst en de perceptie ervan. Een heel aangename man.
Saar en ik zetten de traditie verder met opnieuw een film : “Le fabuleux destin d’Amélie Poulain”. Het is de tweede keer dat ik hem zie, maar opnieuw treft hij me vol in het hart. Ook de typische Parijse (en dus ook Franse) cinématografie doet me nu al met weemoed terugdenken aan deze vakantie.

vrijdag 18 juli
Annemie en Saar verkeren vanmorgen in een relatief hoge staat van opwinding : vanavond om halftien komt er vanuit Brussel immers een trein aan in Montbard, met aan boord Kirsten, vriendinnetje van Saar, en ook Vik, die terug present toont na een weekje Ituc.
Wat Leen, Noa en mezelf betreft is het alweer onze laatste volledige dag hier in Fétigny, en we besluiten er volop van te profiteren. Deze keer gaat het richting St-Brisson, naar het “Maison du Parc”. We bekijken er een tentoonstelling over de insecten van de Morvan, en maken een uitgestippelde wandeling in de natuur. Ook Noa voelt zich in haar sas, want er is een speeltuin!
In de namiddag gaan we opnieuw naar de Atac, ingrediënten kopen voor de huisbereide én - zo bleek achteraf - overheerlijke lasagna van Leen.
Ook Saar slaat aan het koken : zij maakt een lekkere chocoladetaart, die we na de behouden thuiskomst vanuit Montbard, samen met Vik en Kirsten verorberen.
Terwijl Kirsten en Saar zich in de caravan installeren, praten wij nog wat na over de gebeurtenissen van de afgelopen week. Een ideaal moment dus om de fakkel opnieuw door te geven aan de heer des huizes.
Xavier, dankjewel voor dit verhaal, je mag dit nog doen !!

home

Laatst aan geprutst op
Wij krijgen graag uw post op dit adres.