Overweging
|
Overweging - door Vik
Als ik van mijn schoonvader, Robert Michils, ik noemde hem Pappie, iets moet vertellen, dan is het vooral over zijn stapel boeken. Hij was altijd intellectueel actief, in zijn boeken. Romans heb ik hem niet weten lezen, de stapel naast zijn zetel waren wetenschappelijke boeken. Over wiskunde, over het heelal, geneeskunde, filosofie, godsdiensten. Hij was ingenieur van opleiding, en van beroep is hij steeds opticien geweest. Annemie, mijn vrouw, werd als kind genoemd : Annemieke van den brillenwinkel. Brillen verkopen was nodig als broodwinning, maar hij had er meer plezier in om in zijn beroep de grenzen te verleggen. Verbetering en vernieuwing van apparaten en technieken, daar kon hij zijn bezige geest op richten. Met zijn kennis van scheikunde kon hij brilglazen kleuren zodat je een zonnebril kreeg. Hij had dat niet van horen zeggen, hij had dat zelf uitgevonden. Hij wilde 'den truc' ook aan mij uitleggen, maar mijn kennis van chemie is nul, jammer. Hij wilde mij in veel van zijn wetenschappelijke lectuur deelgenoot maken. Er zaten kleine bladwijzerkes in zijn boeken, op veel plaatsen waren passages aangestreept. De meest treffende zaken mocht ik ook lezen. Financiële algebra, over de structuur van de cellen die Alzheimer veroorzaken, over de elf dimensies en de snaren, ik moest mijn tenen uitkuisen om ongeveer te vatten waarover het ging. Een boek als geschenk voor hem was dus altijd welkom. Ongeveer dertien jaar geleden is de miserie met zijn lichaam begonnen. Een kanker in de darmen, zo groot als een appelsien. Maar wonderwel genezen. En discuteren met de dokters over de therapie. Want hij kende veel van geneeskunde. Zijn vader was geneesheer geweest in Zaventem, en niemand moest proberen om hem iets wijs te maken. Hij wist heel goed hoe zijn lichaam ineen zat. Hij heeft in de jaren daarna nog dikwijls de binnenkant van het ziekenhuis gezien. Omdat hij eens slecht gevallen was, hij heeft een hersenberoerte gehad, en de kanker is op het einde toch nog teruggekomen. Op het einde vond hij het niet meer plezant om te leven. Hij kon de draad in zijn lezen niet meer volgen, de zinnen in zijn geest kreeg hij niet meer uitgesproken zoals hij wilde. Zijn lichaam zat hem in de weg. Hij had geen behoefte aan een sportief lichaam, hij was een intellectueel. Maar nu ging zijn lichaam meer en meer verlammen, en zijn geest werd mee verlamd. In het evangelie van daarnet hoorden we Lucas vertellen over een verlamde man. Een zeer mooi verhaal, met veel diepgang. Het was bekend geworden dat Jezus kon genezen. Maar hoe geraakt een lamme man tot bij Jezus ? Met DRAGEN – en met VERTROUWEN. Eerst en vooral moet hij gedragen worden. Mensen rondom dragen de lamme. Mijn schoonmoeder heeft dat gedaan, Robert gedragen, in de laatste jaren. In de jonge jaren hebben ze elkaar gedragen. Dragen en gedragen worden. Durven dragen, en durven om gedragen te worden. En dan is er vertrouwen nodig. Zonder vertrouwen kan niemand leven. Doe wat je kan, en heb vertrouwen. Dat hebben de dragers ook gedaan. Ze zijn niet bij de pakken blijven zitten, toen ze zagen dat ze het huis niet binnen geraakten door al dat volk. Het dak op, de pannen weghalen, en met bed en al naar beneden laten zakken. Doen wat je kan, en vertrouwen hebben. Dat is ook het eerste wat Jezus opmerkte : hun vertrouwen. Pappie zei op het laatste dat hij geen schrik had van de dood, hij had er vertrouwen in. Als je durft om gedragen te worden en als je durft te vertrouwen, dan kan je leven veranderen. Dan kan er een wonder gebeuren. Dan is er nieuw leven mogelijk. En de omstaanders, zij die willen zien wat er gebeurt, die kunnen niet anders dan zeggen : het is ongelooflijk wat we gezien hebben. Amen. |
Laatst aan geprutst op
Wij krijgen graag uw post op dit adres.