Saar op zeeklassen

Onze Saar is op zeeklassen van dinsdag 4 mei tot en met vrijdag 7 mei. Ze verblijven in hotel Atlanta in De Haan, met de ganse vierde klas van de school van Berg.

Klik op de foto voor een vergroting.
Klik hier om de foto's allemaal onder elkaar in groot formaat te zien.
Een diashow met alle foto's in groot formaat vind je hier.

Dinsdagmorgen om half negen liep de overdekte speelplaats vol. Met het gele T-shirt van de zeeklas waren de 4de klassers goed te herkennen. Het was een ganse bende. Vóór het vertrek zongen ze nog het zeeklaslied. Dan met de busjes van de gemeente naar het station van Vilvoorde. Van daar zouden ze naar Brussel sporen en er het spoorwegmuseum bezoeken. En dan naar De Haan !


Dit bericht kregen we dinsdagavond, rechtstreeks vanuit De Haan :

Zeeklasverslag dinsdag 4 mei ‘04

Zoals men kon merken bij het vertrek was iedereen gelukkig om eindelijk aan die langverwachte zeeklas te kunnen beginnen. De ambiance op ons gemeentebusje kon niet stuk en weldra waren we in het station van Vilvoorde. Vrij snel kwam onze trein eraan en bleek onze eerste halte in Brussel-noord heel dichtbij te zijn. De vrolijke bende met de gele t-shirts viel aardig op en menig voorbijganger kon een lachje niet onderdrukken. In het spoorwegmuseum werden we door de conservator met open armen ontvangen want de man was blij dat hij de opkomst van de “ijzeren weg” weer eens uitgebreid kon vertellen. Toen iedereen méér dan genoeg wist over de treinen van vroeger konden we eindelijk het museum verlaten. Tijd voor een korte verkenning van de grote stationshal. In kleine groepjes een zoektocht met opdrachten uitvoeren, in 25 minuten. De tijd bleek wat beperkt want precies om elf uur vertrok onze trein, richting Oostende. Vrijwel een volledig rijtuig tot onze beschikking! De tijd vloog voorbij en weldra staken honger en dorst de kop op. In Brugge vielen de eerste regendruppels op de ruiten en vanaf dan…

Toen we in Oostende aankwamen viel de blauwe kleur op : helaas niet van de blauwe lucht maar wel van onze blauwe regenjasjes die onontbeerlijk bleken te zijn. Vrijwel onmiddellijk begon een zoektocht naar een goed café om onze lunch te eten. Na wat gepingel in enkele plaatsen waar we niet welkom waren of waar het te duur was, vonden we eindelijk de plaats van ons leven, namelijk bij Molly Malone, een Ierse pub. Er werd plaats gemaakt, Ierse folk zorgde voor een prettig sfeertje, de drankjes waren in afprijzing en de baas gaf ons zelfs een dertigtal groene petten cadeau. Ik heb dan maar onmiddellijk reservaties gemaakt voor 2005 !

Eenmaal de buikjes vol en goed opgewarmd waren allen klaar om regen en wind te trotseren op het staketsel. Het bezoek aan het zeeaquarium was heel boeiend : de gids vertelde ons veel en we zagen ook hoe hij alle vissen voederde. Na een wandeling door het Oostendse stadscentrum (in de regen) kwam de Mercator aan de beurt. Ook in regen was dit de moeite waard. Toch besloten we door het koude weer iets vroeger naar De Haan te vertrekken. Zodoende was iedereen al in het zwembad van Pier 10 om kwart over vier voor een lange en leuke zwembeurt. Nadien gingen we naar “ons hotel” om te genieten van de mooie kamers met prachtige badkamers… Het enthousiasme was groot. Om halfzeven gingen we aan tafel voor een warme maaltijd : kalkoenrollade, appelmoes en rosti-aardappelen, gevolgd door fruityoghurt. Iedereen heeft heel smakelijk gegeten in het gezellige restaurant. Wij zijn de enige school in het hotel. Er is nog een groep volwassenen van Ziekenzorg uit het Gentse. Na het avondeten werden de kaartjes geschreven en was er nog tijd voor een wandeling op de zeedijk. Daarna douchetijd en om negen uur iedereen het bed in. Het is nu tien uur en het is stil ! Slaap zacht!

Uw verslaggever juf Sandy

Juf Sandy stuurde ook nog twee foto's mee.


Dit bericht kregen we woensdagavond, rechtstreeks vanuit De Haan :

Aan het thuisfront.

Zeeklasverslag woensdag 5 mei ‘04

Na een heerlijk rustige nacht van 21.05 u. tot 07.30 u. (alle rolluiken waren neergelaten) werden onze bengeltjes gewekt op de ritmische muziek van Chiwawa. Voor velen was dit letterlijk ontwaken uit dromenland. Een kwartiertje later stond onze volledige companie paraat op de verlaten zeedijk voor een uitgebreide ochtendgym.

Iedereen deed mee onder een blauwe hemel en de zilte zeelucht zorgde voor grote honger. Om kwart over acht gingen de deuren van het restaurant open en een lekker ontbijtbuffet zorgde ervoor dat we om negen uur met een goed gevoel de bus opstapten naar Diksmuide. Een comfortabele bus voor een ontspannende rit … totdat we op de expressweg plots werden afgeleid door de gemotoriseerde politie voor een uitgebreide controle. Het werd onmiddellijk iets stiller toen twee politiemannen de bus opstapten. Een eerste reactie van Brent :”We worden in beslag genomen!”

Dit bleek gelukkig niet zo te zijn. Het werd echter nog veel stiller toen een agent (op stille wenk van de juf) tot achteraan wandelde en alle veiligheidsgordels controleerde! Toen ik uiteindelijk hiervan nog een foto maakte voor het archief keerde de rust weer. Tenslotte heb ik de brave man onze website gegeven zodat hij er zichzelf kan terugvinden. De bus was okee bevonden maar de lucht was grijs geworden. Eenmaal in Diksmuide stonden onze twee gidsen reeds te wachten voor een boeiende rondleiding in de IJzertoren. Iedereen was onder de indruk! Vrede, vrijheid en verdraagzaamheid, het waren niet langer loze woorden na het zien van alle oorlogsellende.

Om twaalf uur, na het maken van de traditionele foto’s, vertrokken we op een lange rij langs de IJzer richting Dodengangen. Omdat ons cafeetje volzet was, bezochten we eerst de Dodengangen en het nieuwe museumpje dat erbij hoorde. Iedereen vond het reuze. Arne suggereerde dat de pretparken eigenlijk best eens zoiets zouden namaken… “om te spelen natuurlijk!” Nadien volgde een gezellig middagmaal (sandwiches met beleg en fruit). Precies om twee uur gingen we met zijn allen de boot op naar Nieuwpoort. Er was nog een andere school uit Heuvelland die meevaarde. Er kon vrij worden rondgelopen op het dek en beneden zodat niemand zich verveelde.

Halverwege begonnen onze kinderen spontaan te zingen. Gelukkig hadden we onze zeeklaszangboekjes mee en kon er uit volle borst worden gezongen. Er was volop ambiance! Waarschijnlijk waren het onze hoge decibels die uiteindelijk de hemelsluizen openden! Toen we in Nieuwpoort aankwamen, leek het slechtste voorbij en konden we met onze gids Micheline aan de rondleiding beginnen. De Ganzenpoot, het Albertmonument, de Duvetorre, het marktplein en het huis van de heks Jeanne Panne, alles kwam aan bod. Tot slot gingen we bij de vismijn een kijkje nemen in een groothandel waar men ons opwachtte om een demonstratie te geven hoe men vis fileert. Doordat de echtgenoot van onze gids veilingmeester is in de vismijn, konden we ook het verkoopzaaltje met de veilingklok en een extra filmpje bekijken. Dit was het einde van ons bezoek aan Nieuwpoort. De bus was op tijd en om kwart voor zeven waren we aan tafel : verse tomatensoep, Wienerschnitzel, frietjes en gemengde sla … een waar koningsmaal. Als toetje volgde een aardbeienbavarois met biscuit.

Veel gelukkige gezichten als de post werd uitgedeeld. Omdat de “batterijen” bijlange nog niet leeg bleken te zijn, volgde na het eten nog een wandeling en ontlading op de zeedijk. Als verrassing werd iedereen getrakteerd op een Australisch ijsje of wafel. Dat het allen smaakte, merkt u zeker op de foto in bijlage. Ondertussen is het halftien, er is gedoucht en de tanden zijn gepoetst. De nachtzoenen zijn uitgedeeld en het is rustig. Dat het zo moge blijven!

Uw verslaggever juf Sandy

Juf Sandy stuurde ook nog twee foto's mee.


Dit bericht kregen we donderdag, rechtstreeks vanuit De Haan :

Aan het thuisfront.

Zeeklasverslag donderdag 6 mei ‘04

Na weerom een rustige nacht (het zijn allemaal engeltjes als ze slapen) werd iedereen met de muziek van K3 wakker gemaakt.

Jarige Hera kreeg echter vooraf van alle klasgenootjes een “Happy Birthday” aan bed geserveerd. Enkel Lina sliep door alle gezang heen.

Opnieuw een stralende blauwe zeelucht en ochtendgym op de zeedijk. De wandelaars beginnen ons te kennen. Het ontbijtbuffet om halfnegen zorgde andermaal dat alle hongerige maagjes gespijsd werden. Nadat iedereen zijn tanden had gepoetst stonden we klaar voor de grote strandwandeling naar Wenduine. Een schat aan schelpen en krabbetjes zorgde voor grote interesse zodat we vrij snel in Wenduine aankwamen. Maxim was wel de gelukkigste strandjutter nadat hij zomaar een nat biljet van 20 euro had gevonden. Even uitgerust in Wenduine en op de laatste wandelaars gewacht. Wat nu ? De tram of te voet? 31 flinke doorbijters besloten om de terugtocht te voet te doen terwijl de overige vermoeide voetjes met de tram huiswaarts keerden. Helemaal op tijd met gezonde appetijt voor het middagmaal : lekkere groentesoep, een half kippetje met erwtjes en kleine aardappeltjes. Als dessert een ijsje op een stokje. Tot besluit trakteert jarige Hera iedereen met snoep voor haar verjaardag. Kan het nog beter? Dit alles zorgde ervoor dat platte rust onontbeerlijk bleek. Doordat het weertje supergoed was, besloten we om in de namiddag naar het strand te gaan en het stadsspel te verschuiven naar morgen. Zo gezegd, zo gedaan . Dus kwam er een wedstrijd zandkastelen bouwen, met vrij veel enthousiasme. Pas bij de tweede ronde kwam de kunstzinnigheid boven toen een strandsculptuur van een zonnebaadster moest worden gemaakt. Nergens werden de details vergeten.

Later in de namiddag werden drie sportdisciplines beoefend in een doorschuifsysteem : minigolf, zwemmen en bowlen, telkens 40 minuten. Om halfzeven stond het avondeten weer klaar : lekkere spaghetti met tomatensaus en een chocolademousse als dessert. De batterijen zijn weer volgeladen, dat is momenteel te horen terwijl ik deze mail schrijf. Zij douchen en bereiden zich voor op de pyjamakwis om acht uur. Iedereen wint straks zijn eigen gepersonaliseerd t-shirt van TMF om morgen de zeeklas mee af te sluiten en huiswaarts te keren. Hopelijk wordt het morgen net zo’n mooi weer als vandaag. Misschien zijn de weergoden ons gunstig gezind ! U hoort nog van ons.

Uw verslaggever juf Sandy

Juf Sandy stuurde ook nog twee foto's mee.


Dit bericht kregen we vrijdag, rechtstreeks vanuit De Haan (?):

Aan het thuisfront.

Zeeklasverslag vrijdag 7 mei ‘04 / deel 1

Een geslaagde kwisavond, een goed gevoel door het prijzenpakketje voor iedereen en een deugddoende nachtrust, dit was voldoende om vandaag onze laatste zeeklasdag te starten.

Dus gingen we voor het ontbijt de zeedijk meten (1,025km). Daarna werd deze afstand gelopen. Zinho won bij de jongens en Sofie bij de meisjes.

Iedereen was natuurlijk getooid in zijn nieuwe t-shirt van Nickelodeon, hoe kan het anders? Deze sportieve prestatie van iedereen zorgde voor een stevige honger. Nadien werden de prijzen uitgedeeld : de flinkste kamers, de netste kamers, de flinkste tafels, de winnaars van .... Uiteindelijk viel iedereen nog eens in de prijzen. Momenteel worden de koffers gepakt en de kamers opgeruimd.

Straks is er onze zoektocht en na de middag trekken we naar het Zwin.

Hopelijk blijven de weergoden ons goed gezind.

Nog even melden dat er uiteindelijk vier trotse leerkrachten in het restaurant zaten te pronken. Waarom ? Een aantal van de overige hotelgasten kwam de groep feliciteren omdat iedereen zich zo goed gedroeg aan tafel en zo beleefd was. (Is het ooit anders geweest?) In elk geval, wij waren fier!

Dit verslag is zonder foto. Achteraf volgt een CD-rom.

Tot vanavond voor een rustig weekend!

Uw verslaggever juf Sandy

Zeeklasverslag vrijdag 7 mei ‘04 / deel 2

Epiloog van onze zeeklasweek.

Tijdens het stadsspel in vier groepjes was de zon van de partij. Andy met de pijnlijke knie zat niet langer op mijn schouders maar in een keurig karretje om vooruit te duwen, gehuurd voor een uurtje. Nadat tenslotte een aantal toeristen had verteld wat hun beroep was, waar ze woonden en voor hoelang ze aan zee waren, was er nog even tijd voor wat strandpret. Even voor halfeen stonden allen klaar om te middagmalen : een koninginnenhapje als voorgerecht, fishsticks met groenten en aardappelpuree, een éclair als dessert. Reeds voor het dessert was onze bus voor Het Zwin paraat. Adieu De Haan, adieu hotel Atlanta!

Even voor drie uur kwamen we in het Zwin aan. Onze gidsen waren ook al present. De grijze lucht, de regen en de kou deed iedereen huiveren, vooral in de open Zwinvlakte. Maar het waren boeiende gidsen die ons veel interessante dingen wisten te vertellen. Om 17 u. was het tijd voor een lekkere boterkoek en een chocoladekoek, binnen in de warme winkel van het Zwin. Als iedereen weer opgewarmd was, trokken we nog even naar het vogelpark met een opdrachtenboekje. Pas dan begon het echt te gieten. Dus iets vroeger naar binnen dan gepland, hopend dat de bus niet op zich liet wachten. En inderdaad, even over zes kwam hij eraan. Iedereen was blij binnen in de warme bus. Toen de chauffeur ook nog een video met tekenfilmpjes opzette, werd het heerlijk stil. Het was goed geweest aan zee !!!

Uw verslaggever juf Sandy

Juf Sandy stuurde ook nog enkele foto's na.



home

Laatst aan geprutst op
Wij krijgen graag uw post op dit adres.