Eindejaar 2007 in Fétigny

Naar onze maatstaven zijn we erg vroeg vertrokken, donderdag 27 december, we waren weg om kwart over acht. Het was dus eigenlijk nog donker, en de - beperkte - ochtendspits was nog aan de gang. Veel mist, ongeveer drie graden koud, maar de reis is goed verlopen. 's Middags tussen Reims en Troyes iets gegeten in het restaurant aan de autostrade. In Troyes zijn we ook gestopt, aan één van de winkelstraten (les magasins d'usine) waar eindereeksen van merkenkleding worden verkocht. We hadden er al veel over gehoord, Kristin gaat er zelfs ook al eens winkelen, en nu weten we het ook. We hebben er een jas gekocht voor Annemie.
 Zoals vorig jaar nemen we de weg langs Chaource en Tonnerre. We stoppen opnieuw in Vallières voor het overdadig versierde huis, nog royaler uitgedost dan vorig jaar. Bij het binnenrijden van Tonnerre valt ons nog een versierd huis op. Ook hier nauwelijks de typische kerststal, wel een overdaad aan allerlei figuren, kerstmannen en andere.
We zijn rond vier uur in Fétigny. Het is er koud, de vijvers van Chamboux zijn nog volledig bedekt met ijs. Het is hier verschillende weken zeer koud geweest - en mooi zonnig, vertelt men ons later. In huis is het maar één graad, gelukkig doet de kachel het uitstekend.

Klik op de foto voor een vergroting.
Klik hier om de foto's allemaal onder elkaar in groot formaat te zien.
Een diashow met alle foto's in groot formaat vind je hier.


Annemie had enkele dagen geleden aan Nicolas telefonisch gevraagd om een tafel te reserveren voor vanavond in de Pizzeria van Saulieu. Nu hangt er een briefje aan onze deur : de Pizzeria is gesloten, maar het restaurant in La Sole (waar Nicolas woont) is open en verwacht ons. Op het menu staat een salade à la Nicolas, een spagetti bolognese, lamsvlees met groentjes en aardappelpuree, en een appelcrumble. Dat belooft. Gelukkig moeten we eerst de kamers, bedden en kachels in orde brengen. We kunnen amper wachten.
In het aardedonker stappen we naar La Sole, de moderne pillamp (zonder batterij, maar wel handmatig opwinden, met een led-lampje) oogt knap maar heeft een beperkte lichtbundel. Nicolas stelt het goed, hij heeft vooral gewerkt in het voorbije najaar, niet geschilderd. De put in de financies door de bouw van zijn atelier is terug bijgevuld. Morgen vertrekt hij voor de eindejaarsfeesten naar vrienden in Zwitserland. 		We eten en drinken met veel plezier en wagen ons tussendoor aan een vergelijking tussen de Belgische politiek (Vlaanderen - Wallonië) en de Duitse (West- en Oost-Duitsland). In Duitsland wordt er soms 'met frisse tegenzin' samengeleefd. Ze spreken wel dezelfde taal maar misschien liggen de leefgewoontes verder uiteen dan bij ons ? Of neem de stad München : steeds meer 'ausländer' (niet afkomstig uit Beieren) wonen er, waaronder meer dan 250.000 uit Berlijn.
Onze eerste nacht belooft goed : de electrische onderdekens zijn lekker warm.

We slapen heerlijk. In de keuken is het terug koud. Zo gaat dat, het duurt minimaal 24 uur voor het echt warm is. De kachel is echter vlug terug in volle vorm. Annemie en ik gaan inkopen doen, er is niets in huis. We lopen eerst langs bij Dirk en Mieke. Mieke is er niet maar met Dirk hebben we een korte babbel. Na de boodschappen drinken we een glas op het eindejaar bij Claude de architect. We gaan daarna samen (met zoon Julien en een andere bezoeker) eten in Le Parisien. 't Eten is er goed, maar het is er helemaal niet warm. We eten met de jas aan, en dan nog is het fris. Nu bespreken we de Franse politiek, lokaal, regionaal, nationaal. Senator is volgens Claude de meest interessante post, een mandaat in een (kleine) gemeente de minste. Claude zal morgen (?) nog naar Parijs gaan. Er is een belangrijke tentoonstelling van Alberto Giacometti in het Centre Pompidou (Beaubourg). Onbekend voor ons - maar via Google weten we nu iets meer.
We praten ook over ratten en muizen en hoe je ze buiten kan houden. Blijkbaar is dat niet zomaar mogelijk. Alle huizen, ook nieuwe en goed geïsoleerde woningen, hebben er wel eens last van. Ook in de stad (Dijon). Vergif leggen is het enige wat werkt. De kou verjaagt de beesten niet, wel langdurige en overvloedige regen. De gangen in de grond lopen onder water en dan verdrinken de dieren.

Het blijft zeer mistig, vochtig koud. Het zou misschien kunnen gaan sneeuwen, wordt gezegd. Dat zou mooi zijn, alles wit.
In onze hangar hangt het grote schilderij dat in de zomer is gemaakt door Nicolas en Dirk, ter gelegenheid van de opening van het atelier van Nicolas. Nicolas is het hier gisteren komen hangen, net voor onze aankomst. Het hangt er niet goed, donker, en vochtig. Kunnen we het binnen hangen voor de tijd dat we hier zijn ?
Om zeven uur zijn we verwacht bij Liesbeth en Walter in hun huis in Les Hâtes om te eten. Het is lang geleden dat we ze nog gezien hebben en we kunnen dus veel vertellen. Het eten is lekker : soepje van Gorgonzola (met dank aan A. Heijn blijkbaar), en dan lekkere kip met champignonsaus en kroketjes en vruchten en preitaartjes. En ijs als nagerecht. 		We mogen weer een poging doen om de rare situatie in België en de verhouding tussen Vlamingen en Walen uit te leggen. We hebben het gevoel dat we begrepen worden.
Over enkele maanden gaan zij een weekendje in Gent doorbrengen. We denken erover na of we hen zouden kunnen vervoegen. Dat zou wel leuk zijn.
Rond middernacht vertrekken we. We merken op hoe de hemel nu heel klaar is geworden, alle mist is weg. We zien duidelijk alle sterren, en Mars straalt roestig vlak boven ons hoofd. Als we naar beneden, naar huis rijden, zien we dat de mist toch nog in de vallei hangt, boven de weg naar Alligny. Op ons erf is er geen mist, en is Orion ook duidelijk te zien.

Het regent een beetje. Het grote schilderij van Nicolas halen we binnen, we zetten het in de keuken. Zo hebben we er meer plezier aan, en buiten is het zo vochtig, het zou jammer zijn als het schilderij beschadigd geraakt. Het staat nu binnen, maar heeft eigenlijk veel meer plaats nodig om tot zijn recht te komen.
We willen op deze zaterdag een uitstap maken naar een stad. Dijon of iets anders ? We besluiten naar Auxerre te gaan, totaal de andere richting (richting Parijs). Een klein beetje verder, iets meer dan een uur rijden. Auxerre is de hoofdstad van het departement Yonne (89), één van de vier departementen van Bourgondië. De rivier de Yonne stroomt door Auxerre. Vanop de bruggen over de Yonne heb je een zeer mooi uitzicht op de stad en haar kerken.
 Auxerre is een aangename, kleinere stad. Er zijn opvallend vele oudere vakwerkhuizen, en winkelstraten zijn plezant. Er kan veel gekocht worden. De kathedraal is in renovatie, en is binnen ijskoud. De glasramen zouden zeer mooi zijn, maar het was al donker aan het worden zodat we ze niet echt kunnen bewonderen.

Voor we naar huis gaan stoppen we bij Jacqueline. Ze was al bezorgd omdat we nog niet waren langsgekomen. Ze stelt het goed. De keuken is nu mooi geschilderd, ook de badkamer.
Voor het avondeten heeft Annemie twee kazen 'Mont d'Or' in de oven gezet, en met een beetje aardappelen, spekjes, brood en een glas witte wijn is dit een feestmaal.
 Na het eten gaan we bij Jean-Michel en Marie-Line goeiedag zeggen. Zij hadden net een DVD gekeken en wilden gaan eten. We drinken dus samen een glas, zij als aperitif, wij als digestif. Wij blijven nog lang babbelen en we nodigen ze uit om op nieuwjaarsdag 's avonds bij ons te komen eten. In de gietende regen stappen we terug naar huis, het is bijna elf uur - oei, en zij moeten nog eten...

Zondag. Annemie gaat in de voormiddag nog boodschappen doen. Ik ga in de namiddag een wandeling doen rond de Lac de Chamboux, nog steeds bevrozen. Onderweg liggen ook nog sneeuwplekken.

HET VERVOLG VAN DE VAKANTIE STAAT HIER.


home

Laatst aan geprutst op
Wij krijgen graag uw post op dit adres.